با پدرم رفتم سیرک، توی صف خرید
بلیط ، یه زن و شوهر با ٤ تا بچه شون جلوی
ما بودند.
وقتی به باجه رسیدند و متصدی باجه قیمت
بلیط هارو بهشون گفت، ناگهان
رنگ صورت مرد تغییر کرد و نگاهی به
همسرش انداخت،معلوم بود که
پول کافی ندارد و نمیدانست چه بکند...!!
ناگهان پدرم دست در جیبش کرد و یک
اسکناس ١٠ دلاری بیرون آورد و روی زمین
انداخت، سپس خم شد و پول را
از زمین برداشت و به شانه مرد زد و گفت:
ببخشید آقا، این پول از جیب شما افتاد.
مرد که متوجه موضوع شده بود،
بهت زده به پدرم نگاه کرد و گفت:
متشکرم آقا...!!
مرد شریفی بود ولی برای اینکه پیش
بچه هایش شرمنده نشود،
کمک پدرم را پذیرفت
بعد ازینکه بچه ها همراه پدر و مادرشان
داخل سیرک شدند،
ما آهسته از صف خارج شدیم و به طرف خانه
برگشتیم و من در دلم به داشتن چنین پدری
افتخار کردم.
"آن زیباترین سیرکی بود که به عمرم رفته بودم"
سعی کنیم ثروتمند زندگی کنیم ،
بجاى آنکه ثروتمند بمیریم...!
"چارلی چاپلین"
برچسب ها : چارلی چاپلین , اشعار بکر پارسی , خاطره , داستان , اشعار علیرضا ابراهیم پور گیلانی , دل نوشته , حکایت ,
دسته بندی : حکا یت , سِرّ مَردانِ خدا , مطالب و موضوعات بکر , سه نقطه ... , تصویر عشق , پند , خاطره , داستان , دل نوشته ,
